Na 15 jaar een einde aan de Amsterdam Convention Factory
Het was in 1995 toen Albert Deltour en René Waerts het evenementenbureau ‘Deltour & Waerts’ oprichtten. Al snel kreeg het succesvolle duo in de gaten dat veel handel via evenementenlocaties binnenstroomde en dat bracht hen op het idee om zelf op zoek te gaan naar een eigen, vernieuwende locatie. “Veel evenementenlocaties zijn geschikt voor zevenhonderd à achthonderd personen maar wij wilden een locatie waar een zittend diner voor duizend personen mogelijk zou zijn,” aldus René.
Op een bierviltje
Drie jaar na de oprichting van Deltour & Waerts kwam de voormalige Storkfabriek op hun pad, nadat ze daar waren uitgenodigd voor een etentje. Het pand stond leeg en rook vreselijk naar dieselolie. Maar, de gesprekken over een exploitatie kwamen al snel op gang. “Op een bierviltje schetsten we de plannen en langzaamaan kreeg het idee vorm.” Een locatie als deze bestond nog niet in Nederland! René en Albert hadden al wel gezien dat oude fabriekshallen in Engeland met succes waren omgetoverd tot evenementenlocaties. “Bovendien maakte de ontsluiting en de capaciteit de ACF tot een ideale locatie voor zowel nationale als internationale evenementen,” vertelt René.
Albert Deltour: ‘Wij hadden altijd ondeugd, intuïtie en zakelijk instinct voor nieuwe kansen.’
Een droom?
In 1999 werd het contract voor de exploitatie getekend, in eerste instantie voor drie jaar (wat er uiteindelijk 15 zijn geworden!). Een droom kwam uit, maar voorlopig moest iedereen er nog flink de schouders onder zetten. Er waren geen toiletten, er was geen keuken, geen garderobe, geen licht en geen geluid… René en Albert vonden ondernemers die dezelfde passie en overtuiging voelden voor de ACF en gezamenlijk wisten zij in een recordtempel een evenementenlocatie te maken van deze leegstaande hallen.
Het buikgevoel
De vloer van stelconplaten werd ondergedompeld in een dikke laag asfalt, alle witte muren kregen een donkere lik verf. Donkerbruin om precies te zijn. Voor Albert was dit in eerste instantie een onbegrijpelijke keuze van René, maar bij het zien van het resultaat zag hij wat een positief effect dit had: “Het schetst het avontuur en het vertrouwen dat we in elkaar hadden. Maar het schetst ook het vakmanschap, de visie en het buikgevoel. Sommigen dingen moesten gewoon gebeuren. Eigenlijk staat de hele factory nog steeds voor dat gevoel,” aldus Albert.
Eerste evenement: BOVA
Na drie maanden, bouwen, verbouwen, verven, timmeren en nog meer verbouwen vond het eerste evenement plaats. Het was voor BOVA, een touringcarbedrijf. Dit evenement werd georganiseerd door Endemol Events, waar Petra Oudendag, de huidige directeur van de ACF, destijds werkzaam was.
Succes of kopzorgen?
Na dit eerste evenement bleef het succes van de ACF groeien. Inherent hieraan groeide ook het aantal opdrachten voor Deltour & Waerts, het aantal medewerkers en het aantal kopzorgen. In 2001 zagen de pioniers in dat het niet meer helemaal hun eigen ‘winkeltje’ was. Albert besloot eruit te stappen en meer tijd aan zijn gezin te besteden en René ging alleen verder met de ACF.
9/11
Nog in datzelfde jaar crashte twee vliegtuigen in het WTC van New York. Het zal niemand ontgaan zijn dat daarmee de internationale evenementenmarkt ook instortte. René moest flink reorganiseren en hij begreep heel goed dat hij op zoek moest gaan naar manieren om de ACF minder kwetsbaar te maken voor economische omstandigheden.
Evenementen en theater
Eén van deze opties was het opvullen van de legen plekken in de agenda met theater. Daarom ging René in gesprek met Joop van den Ende, eigenaar van Stage Entertainment. Op 14 februari 2004 werd gestart met de bouw van een heus theater in de buizenzaal. Een maand later, op 14 maart, kon de ACF haar eerste 1.000 theatergasten ontvangen voor Mayumana. Niet veel later trad ook de Blue Man Group avond aan avond op.
Krachten bundelen
Doordat er binnen de ACF twee belangen ontstonden: de ACF als evenementenlocatie en de ACF als theaterlocatie, besloten René (‘Degroep & Waerts’) en Stage Entertainment dat het beter was om de krachten te bundelen. Om die reden nam Stage Entertainment in 2006 de locatie over van René, die nog wel even aanbleef omdat hij de locatie als geen ander kende, maar in 2008 nam ook deze ‘creatief’ definitief afscheid van de ACF.
Petra Ouendag directeur ACF
Petra Ouendag werd vanaf 2010, naast Stage Events, ook verantwoordelijk voor de exploitatie van de Amsterdam Convention Factory.
Imponerend
Iedereen die wel eens in de ACF geweest is, heeft er een gevoel bij. Maar wat is dat voor de heren en dame die als iconen van de ACF geschouwd kunnen worden? “Het is eerste dat bij mij opkomt is ‘imponerend’, niet alleen qua grootte maar ook qua mogelijkheden,” aldus René.
Voor Albert staat de ACF ook voor onderscheidend en avontuurlijk. “Ik ken geen gelijken qua ondernemerschap, uitstraling en mogelijkheden. Je kunt hier alles. Niets is onmogelijk.”
Petra, die ‘denken in mogelijkheden en kansen’ met de paplepel ingegoten kreeg bij Frank Wentink en later Joop van den Ende, vindt dat de ACF staat voor puur en eerlijk: “In het stoere gebouw kun je je eigen wereld creëren. What you see is what you get.”
Ruimte in de agenda
Dat de ACF in augustus van dit jaar haar deuren sluit gaat Petra, Albert en René aan het hart. Het is zowel voor hen als voor veel opdrachtgevers onvoorstelbaar dat de authentieke dieselgeur van het theater straks verdwenen is. Dat zo’n magische locatie in het hart van Amsterdam straks plaats moet maken voor woningbouw. Totdat het zo ver is verheugt Petra zich enorm op de evenementen die de komende maanden nog plaats gaan vinden. “Er is nog ruimte in de agenda en mochten wij onverhoopt geen beschikbaarheid hebben dan gaan wij graag voor de opdrachtgevers de uitdaging aan om een locatie te vinden die bijna net zo mooi is als de ACF. Evenaren is vanzelfsprekend lastig…”
Fotocredits:
Featured image: Guido Pijpers – Let’s Begin 2011
Foto 1: I Love Light Photography – Renault Trucks 2013
Foto 2: Studio Gemini – Frans Molenaar 2005
Foto 3: Fotograaf onbekend – GRI 2008
Foto 4: Studio Gemini – Zwitserleven 2001
Foto 5: Studio Gemini – O’Neill 2005
Foto 6: Michael Graste – Hed Kandi 2012
Foto 7: Studio Gemini – Hyundai 2010