Jacintha Ruppert: ‘Zelfstandig ondernemerschap. Hoe doe je dat?’ – Deel 2
In mijn rol als expert neem ik u mee op mijn reis van beginnend zelfstandig onderneemster tot het runnen van een inmiddels succesvol bedrijf, in mijn geval inmiddels twee: de Amstel Tafel en Meetables, concept voor buitengewoon vergaderen in Amsterdam en omgeving, Utrecht en ’t Gooi.
Tijdens mijn ontwikkeling als zelfstandig onderneemster heb ik een aantal belangrijke lessen geleerd. In elke column zal ik een paar van deze lessen delen. In mijn vorige column gaf ik al aan dat het deze keer zal gaan over hoe ik mensen wil inspireren om voor zichzelf te beginnen.
“Ik wist dat ik het doodeng vond, maar ook dat ik enorm veel energie kreeg van wat ik deed, dat ik er heel veel lol in had en dat ik van alles ontdekte en initieerde.”
‘Waar een wil is, is een weg’
Wat mij pas later duidelijk werd, is dat ik tijdens de opleidingen die ik in de loop der jaren in de avonduren volgde heb geleerd om een goed ondernemingsplan te schrijven. Een absolute ‘must’ als je wilt starten. Een plan schrijven is niet makkelijk, maar het dwingt je wel om stap voor stap in kaart te brengen waar je voor staat en waar je naar toe wilt. En ook belangrijk: of het überhaupt wel de moeite waard is om die stap te zetten.
Helaas was in de tijd dat ik mijn eerste stappen in ondernemersland besloot te zetten, in 2009, de crisis inmiddels een feit. De banken zaten helemaal niet op mij te wachten. Alles wat ook maar enigszins met horeca te maken had, was bij de bank ‘not done’.
Mijn belastingadviseur attendeerde mij destijds op Qredits / Mikro Krediet Nederland – een initiatief van de overheid om ondernemers te helpen de stap te zetten naar zelfstandig ondernemerschap. In die tijd was het maximale te lenen bedrag €35.000. Inmiddels is dit bedrag verhoogd naar € 50.000.
Met dit bedrag kon ik mijn eerste locatie aan de Amstel opknappen, inrichten, een website en brochures maken en had ik een startkapitaal. Ik kon beginnen!
Ik had eerlijk gezegd geen idee welke kant het op zou gaan. Ik wist dat ik het doodeng vond, maar ook dat ik enorm veel energie kreeg van wat ik deed, dat ik er heel veel lol in had en dat ik van alles ontdekte en initieerde. De energie spatte ervan af. Mensen waren enthousiast over wat ik deed en hoe ik het aanpakte, en daar werd en word ik nog altijd heel blij van.
Multi tasking
Waar ik bij een inspirerend en succesvol bedrijf was gestopt als manager/coach, ontpopte ik mij in mijn nieuwe rol al snel tot gastvrouw, regeltante, schoonmaakster, relatiebeheerder, pr-, sales- en financieel medewerkster. Maar wát ben ik blij dat ik al die facetten heb doorlopen (en nog steeds deels doe). Het heeft mij geleerd om goed te begrijpen waar het exploiteren van een hoogwaardige en bijzondere vergaderlocatie om gaat.
Na twee jaar buffelen was ik al redelijk op weg om mijn investering af te lossen. Ik kreeg gelukkig al wat meer lucht, en ik hield ik er zowaar zelf ook het nodige aan over. Wat gezien de crisis ook hard nodig was. Ik werd evengoed met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik plots door ziekte uitviel. Gelukkig kon ik terugvallen op de extra gastvrouwen en mijn man, die er voor zorgden dat alles soepel doorliep. Zonder hen was alle inspanning misschien voor niets geweest.
Een van mijn eerste lessen was dus:
Probeer als starter zoveel mogelijk zelf te doen – maar laat het niet zover komen dat je het niet meer zelf kunt doen, doordat je teveel van je zelf hebt gevraagd.
Toen ik op het punt kwam dat ik regelmatig ‘nee’ moest verkopen en bedrijven ging doorverwijzen naar collega-vergaderlocaties om ze toch van dienst te kunnen zijn, werd het tijd om iets nieuws te bedenken.
Tijdens een brainstormsessie met collega’s kwamen we tot de conclusie dat het eigenlijk allemaal gaat om de ontmoeting aan tafel. Als mensen die zakelijk samenkomen zich goed voelen op een plek, zich veilig en vertrouwd voelen, in een sfeervolle ambiance die aanvoelt als een warme jas, dan gebeuren er mooie dingen. De volgende ochtend werd ik wakker en wist wat ik moest doen: ontmoeten aan tafel, oftewel Meetables.
“Wees niet bang om te delen en krachten te bundelen, samen weet je meer dan alleen.”
‘Als je niet kunt delen kun je ook niet vermenigvuldigen’
Waar ik als éénpitter de kaars had aangestoken, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met locaties in mijn directe omgeving waar ik al naar doorverwees (en andersom); waar ik mij goed bij voelde (heel belangrijk) en die begrepen dat je samen meer voor elkaar krijgt dan alleen. Of, zoals één van die locatiehouders het zo mooi zegt: “Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen.”
De kracht van ons concept is dus enerzijds de wil om op hoog niveau samen te werken en eenieder te laten doen waar die goed in is; anderzijds is het de klant altijd centraal stellen, door de behoefte aan een passende locatie zo goed mogelijk in te vullen.
We ontzorgen onze locaties door het gehele back office proces uit handen te nemen. Hierdoor kan de locatiehouder zich richten op dat wat die leuk vindt, namelijk het de gasten naar de zin maken, vanaf het moment dat ze het terrein oprijden tot het moment dat ze voldaan de deur achter zich dichttrekken. Zo ontzorgt de locatie weer de klant.
Al het overige, zoals telefoon, advies over wat er wel en niet mogelijk is op locatie, offertes, bevestigingen, facturen, betalingen, annuleringen, promotie, wordt uit handen genomen.
Les 2:
Wees niet bang om te delen en krachten te bundelen, samen weet je meer dan alleen. Laat eenieder doen waar die goed in is, maar verlies nooit het belang en de wensen van de klant uit het oog.
Inmiddels heb ik nog veel meer lessen geleerd. In mijn volgende column zal ik er weer een paar delen.
